En ze leefden nog lang en gelukkig!
Door: Michelle Bokdam
Blijf op de hoogte en volg Michelle
27 Januari 2014 | Zuid-Afrika, Kaapstad
´´Truuk truuk truuk noar Venlo´´ zing ik al maanden lang net als nu, maar nu is het anders want nu ga ik écht truuk! We hebben ons nét ingecheckt om morgen terug te vliegen. Een onwerkelijke gedachten. Net zo onwerkelijk als dat het was in augustus om hier heen te komen. Wetende dat je ooit zal gaan maar pas over een tijdje en een tijdje lijkt op nooit, qua gevoel. Als je dan op het punt staat om echt te vertrekken lijkt het of het niet echt is, of jij het niet bent die dit meemaakt en of je er vrede mee kan hebben weet je ineens ook niet meer zeker. Maar het feit nu is dat ik truuk ga naar alles en iedereen wat/wie ik gemist heb. Maar ik ga Zuid-Afrika ook zéker missen. Op dit moment wil ik niet meer terug! We zijn hier ons eerste échte avontuur begonnen en we hebben hier een heerlijke tijd gehad. Een (bijna) half jaar was dit ons thuis, waar we ons ook thuis voelde. Ja oke, niet meteen want ik moest de eerste weken tot in den treuren tegen mezelf blijven zeggen (als ik weer eens dacht aan Venlo-thuis)’’Nee nee nee Michelle, dit is nu je thuis! En já het werd inderdaad mijn thuis. Nét zo thuis als Venlo mijn thuis is. Ik heb heel veel mensen leren kennen die ik nooit meer zal vergeten en die allemaal bijdragen aan mijn goede herinnering aan hier. Já het gaat nog een hele klus worden om in Venlo weer verder te gaan. Vooral omdat ik nu weet wat er nog meer allemaal is. Ik leerde hier dat je onmogelijk iedereen kan helpen maar als je één iemand kan helpen (lees iets kan betekenen voor iemand) dat dat al een heel verschil is. Misschien moet ik deze wijsheid inpakken in mijn koffer die mee truuk truuk truuk noar Venlo gaat. In de maanden hier hebben we veel (heeeeeeel veel) gepraat én nagedacht. Wat willen we in de toekomst, wat vinden we belangrijk in ons leven, wie ben je etc. etc. Ja ik wil nog zoveel! Terwijl ik voor ik hierheen kwam dacht dat ik gewoon wilde beginnen aan het huisje boompje beestje verhaal omdat dat me gelukkig maakte. Nu wil ik vrijwilliger worden, zo snel mogelijk écht samenwonen met Thieu, iets doen mijn creativiteit zoals iets leren of misschien terug naar school ?!?!?!?! Nooit gedacht dat deze wens bij mij mogelijk was. Maar wat? Géén idee aangezien ik geen internet had om me te verdiepen. Ik wil nog zoveel meer. Juist omdat ik zoveel nog wil had ik ook vaak wél de kriebels om terug te gaan zodat ik het ook daadwerkelijk kan gaan waarmaken want zolang ik hier ben staat het puntje toekomst een beetje stil. Maar hoe dichter bij het ‘einde’ van ons avontuur des te meer wil ik hier blijven, ver weg van mijn saaie Venlosche leventje. Nee, zo moet ik niet denken. Met al mijn nieuwe wijsheden kan ik dat leventje een flinke slinger geven, en dat ga ik doen. Hoe weet ik nog niet, maar ik ben er heilig van overtuigd. Net zoals ik er van overtuigd ben dat dit avontuur nog lang niet ten einde is en ik stel de slotzin : ‘’ En ze leefden nog lang en gelukkig’’ even uit!
-
27 Januari 2014 - 19:33
Shanthy:
Lieve Michelle,
Wat een mooie blog... (Net als al die andere, goede blogger ben je;-))
Maar wat zal het afkicken worden voor je!!!
Mooi om te lezen wat het avontuur en Zuid-Afrika je gebracht heeft! Een toptijd heb je zeker gehad zo te leze!
Een hele goede terugreis gewenst en heel veel succes met het aarden in het snelle, westerse, soms ondankbare en onrechtvaardige Nederland! Ik had er al heel veel moeite mee, laat staan jij/jullie... En voor je ouders; die kunnen beter met een boog om je heenlopen want de kans dat je de eerste dagen/weken niet te genieten bent is best aanwezig denk ik zo;-)
Liefs, Shanthy -
27 Januari 2014 - 21:32
Debbie:
Lieve Michelle....
En wat zal ik jou blogs gaan missen...Met een lach en een traan heb ik ze afgelopen half jaar gelezen....wauw...iedere keer weer wist je me te raken...al was het maar met 1 zinnetje....Geweldig hoe je ons op de hoogte hield met je blogs....
Nu is het half jaar alweer voorbij en komen jullie terug......Met heel veel mooie herinneringen die niemand meer van jullie afpakt.....We verheugen ons er al op om jullie weer te zien....en al jullie verhalen te horen.....Hele dikke kus van ons en natuurlijk unne knoevel van ons
(B)engeltje Saar.....
"Soms is t baeter iets moeis los te laote,baeter los te laote dan det ge t noeits heb gehad" -
27 Januari 2014 - 22:17
Marian:
Lieve Michelle,
Nog twee nachtjes slapen en dan zijn jullie weer in Venlo, dat wordt effe wennen... Jullie zijn een groot avontuur begonnen en jullie hebben het fantastisch gedaan.!
Ik denk dat je de wereld nu door een andere bril zult zien.
Ik heb met jullie meegeleefd, wat jij mogelijk hebt gemaakt door jouw leuke, spannende en ontroerende verhalen.
En ik heb effe, samen met Maddie bij jullie mogen zijn om te kijken hoe jullie daar leven, werken (in het weeshuis en op het werk van Thieu) en genieten van al het moois wat Zuid-Afrika te bieden heeft.
Ik wens jullie een hele goede reis en heerlijk om jullie weer te zien.
XXX trotse moeder
-
28 Januari 2014 - 10:11
Flore Derkx-Drielsma:
Mijn lief meiske, ik kan alleen maar zeggen dat ik al je verslagen met grote ontroering heb gelezen,en dat ik
ontzettend trots op je ben.Had nooit gedacht dat je het zou volhouden,maar je hebt het geweldig gedaan.
( petje af voor jou.) Kan niet wachten om je weer eens heerlijk te knuffelen,en alvast gefeliciteerd met je
verjaardag.
Heel veel liefs en knuffels.xxxxx
Oma. -
29 Januari 2014 - 18:23
Marie-José Roeffen:
Lieve Michelle,
Jij vraagt je af wat je kunt gaan doen??
Iets waar je goed in bent is in ieder geval schrijven!!!
laat je blogs zien en er gaat misschien een wereld voor je open.
Stadsomroep? L1?
Veel succes de komende tijd,
Marie-José
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
