Wij krijgen een ´´kerst´´kindje

‘’Michelle, which child are you adopting with Christmas? ’’ vraagt de directrice van CR op een zogenaamd sarcastische manier. Thieu en ik hebben hier honderd miljoen keer over gepraat en komen elke keer tot de conclusie het niet te doen, ik was het al ‘’vergeten’’. In mijn eerste mail die ik van Alicia kreeg toen ik nog in Nederland was, vermeldde ze al dat in de zomervakantie (kerstvakantie dus eigenlijk) de kinderen van CR naar gastgezinnen gaan om een huiselijke kerst te kunnen vieren. Toen ik die mail las was ik helemaal gelukkig, ik zag het al helemaal zitten. Al kon ik het me niet voorstellen dat dat zomaar kon, zonder kennismaking kinderen voor een paar dagen bij vreemden plaatsen (het is dat Thieu en ik geen psycho kinderlokkers zijn). Goed.. eenmaal hier hadden Thieu en ik (vooral Thieu!!) al besloten dat we het misschien toch beter niet konden doen. Vooral omdat onze huidige woning zo klein is met maar één slaapkamer. Maar nu anderhalve week voor dato veegt Alicia het stof van mijn vergeten wens. ‘’Kun je me meer vertellen over hoe het werkt’’? vraag ik maar. Alicia vertelt dat ik naar Shedeen moet gaan omdat zij hierover gaat. In mijn pauze meld ik me bij Shedeen met de vraag of ze me wil vertellen hoe het werkt. Shedeen vertelt hetgene wat ik eigenlijk al weet en vraagt of ik interesse heb. Ze vertelt erbij dat er van mijn groep nog drie kinderen wachten op een gastgezin (waaronder Nathalie waarbij je meteen haar broer Richard erbij krijgt – de twee kinderen die wij hadden met adopt a child for one day-). Verder zijn Unathi en Michaela nog over. Of ik interesse heb vraagt ze. Ik vertel haar over ons kleine huisje en dat ik het met Thieu zal bespreken en hier dinsdag op terug zal komen. De rest van de dag kan ik alleen maar denken hoe leuk het zou zijn om Michaela in huis te hebben en dus haar een paar dagen een gezinssituatie te geven (bij het horen van haar naam had ik al besloten dat áls we vader en moedertje gaan spelen met de kerst dat zij ons kind moet zijn – maar de andere zijn ook heel lief hoor!!!-). Eindelijk is het kwart voor zes en zie ik Thieu aankomen, yesss ik kan EINDELIJK vertellen waar ik de hele dag op heb moeten wachten. Thieu is niet meteen enthousiast, waar moet ze slapen? Uhm bij mij in bed? POEF, weg is mijn prachtige droom. Als we haar kunnen terug brengen in de avonden? Ja, dat is prima. Oke, dan gaan we dinsdag vragen of dat kan. Eenmaal dinsdag kloppen Thieu en ik aan op Shedeen’s deur. We doen ons verhaal en Shedeen vertelt dat het terug brengen niet kan omdat er niemand zal zijn met kerst. ‘’Als jullie een bed hebben dan zou ze die 3 nachten toch kunnen blijven slapen’’ zegt Thieu. YESSSSSSSSSS I LOVE YOU THIEU!! (In mijn hoofd galmt meteen Fabrizio met zijn kraker de kurk en om Thieu’s hoofd verschijnt meteen een aureool). Shedeen vraagt nogmaals aan Thieu of hij er zeker van is en mijn prachtige prins op het witte paard verzekert haar zijn JA. Met Shedeen spreken we af dat ze donderdag bij ons thuis komt kijken of het inderdaad geschikt is voor Michaela (dus tot die tijd leef ik nog in een onzekere spanning).

Toch ga ik er stiekem een beetje van uit dat ze komt. Dat maakt meteen het gemis naar Nederland een stukje minder. Ja, heel even heb ik twee weken lichtelijke heimwee gevoeld (als het überhaupt zo kan noemen). Ineens leken die laatste 8 weken nog zo ontzettend lang, twee maanden wachten tot ik iedereen weer zie en spreek terwijl ik iedereen nu zo mis. Toch waren het dubbele gevoelens, één kant verlangt naar het koude (ik verlang niet naar de kou!!) Nederland waar alles ‘’normaal’’ is voor ons. Zoals even snel iemand bellen om wat onzinnigs te vertellen of afspreken, de elektronische luxe, en mensen én Jet die ik nu vreselijk begin te missen. (Misschien komt het door de Decembermaand met sinterklaas én kerst en het missen van het kerstgevoel bij 30 graden). Toch als ik denk op de lange termijn denk ik néé ook dat wil ik niet dus dat betekent dat ik geen heimwee heb besluit ik. Nee, ik zou het gewoon allemaal in één land willen hebben of op en neer willen vliegen. Maar voor nu heb ik dus weer iets leuks om naar uit te kijken en gaat de tijd ineens weer heel snel (té snel?!?!) Michaela ÉN onze vriendin Robin komt twee weken vanuit Nederland langs!!!Ik had niet meer verwacht dat ze nog zou komen. Toen wij bezig waren met onze plannen om naar Afrika te gaan, was Robin meteen enthousiast om ook langs te komen. Eenmaal hier waren haar vrije dagen op.. Dus had ik het al langs me neergelegd. Tot ze, nadat ze bij mam op bezoek was geweest, met mij sprak, weer helemaal enthousiast was en binnen 2/3 dagen geboekt had! Heel onverwachts dus máár des te leuker!

Oja, het kan je niet ontgaan zijn dat onze Nelson Mandela is overleden. Natuurlijk vraagt iedereen zich af hoe dat hier in Zuid-Afrika wordt opgepakt. Nou.. in feite is het hier rustig verlopen en is ons leventje gewoon doorgegaan. Al is de hele stad behangen met posters en hoor je af en toe voorbijgangers zijn naam noemen, maar er zijn in onze omgeving (ik weet niet hoe het in de rest van Kaapstad is want wij moesten natuurlijk gewoon werken) geen heftige dingen te zien. Dat zei ik als mensen uit Venlo vroegen hoe ze hier met zijn dood omgaan. Nou jongens, even een toevoeging. De eerste week werd er op ELKE radio en TV zender de meest dramatische én depressieve muziek en beelden afgespeeld met zware teksten zoals : I can’t live without you etc. en dat dan 24/7 lang.. Nou als je nog niet depressief bent word je het hier wel van. Dit kan Madiba toch niet gewild hebben, die met een grote glimlach door zijn leven ging. Dus…geen enkele radio of TV zender zond wat anders uit, ik ben blij dat hij inmiddels na 10 lange dagen begraven is (de begrafenis die de heeeele dag geduurd heeft wordt nu nog herhaald) en er weer normale muziek en ‘’normale’’ (voor Afrikaanse begrippen) dingen worden uitgezonden…

Verder hebben we een hele leuke buurvrouw leren kennen. We hebben geen internet maar zagen een wifi signaal van een paar woningen verder. Thieu trok de stoute schoenen aan om te vragen of we misschien van die wifi gebruik mogen maken. ‘’Neem je mobiel mee Thieu!’’ (voor het geval er een enge gast woont die je meteen door je kop wil schieten) Daar ging hij, mét mobiel en een beetje zenuwen voor wie er zou wonen. Ondertussen ontkluifde ik al mijn nagels door de stress waarom Thieu zolang weg bleef. Er zal toch niets gebeurd zijn?! Misschien mag hij binnenkomen zijn ze de gegevens aan het opschrijven. Oke nog even dan ga ik aanbellen, maar wat moet ik zeggen? Dan klopt Thieu aan. Ik maak de deur snel open en Thieu kijkt me met een glimlach van oor tot oor aan. Dan spot ik de fles Champagne in zijn hand en kan alleen maar zeggen ‘’Oke, het is gelukt?’’ ‘’Uhm nee, maar er hoort een verhaal bij’’ lacht hij. Thieu vertelt over het meisje die we al een paar keer in de lift tegen kwamen. Een dokter, dat was te zien aan haar (Stijntje, hoe heet dat ding waarmee een dokter naar iemands hart luistert?) ding om haar nek. Ze maakte toen een beetje een vermoeide indruk en liet uit haar verhaal toen blijken geen zin in haar werkdag te hebben. ‘’’Zij was het!’’ zegt Thieu ‘’ Ze was super aardig! En de champagne is als welkomstcadeau’’ Haha zéker aardig, bevestig ik. Thieu vertelde over hoe enthousiast ze was, hij moest binnenkomen en als het aan haar had gelegen was hij er nu nog. Ze kon hem geen hand geven want ze had overgegeven door haar vreselijke kater vertelde ze. Helaas had ze inmiddels geen wifi meer maar ze zou naar de property manager bellen om te kijken wat ze voor ons kon doen dus Thieu kwam niet met de code thuis (wel met een verkreukt ranzig blaadje van een fotoshoot en haar nummer erop). De dag erna besloot Thieu nog eens terug te gaan om te vragen of ze nog iets had gehoord van de property manager. Na een paar minuten kwam hij weer thuis. ‘’Kleed je aan Mies, we zijn uitgenodigd. Ik moet je komen halen van haar’’ Ik kwam net uit de douche en had me al heerlijk in mijn oncharmante pyjama gehesen. ‘’Boeien! Zij zit ook in haar pyjama’’ verzekerde Thieu. Nou daar gingen we. We bellen aan en op dat moment zegt Thieu, ‘’Ze is wel een beetje druk’’. Onee, als ik het maar kan volgen denk ik en op dat moment doet ze open. ‘’HEEEEEEEY Come in, blablablablablabla hahahahahaaa blablabla’’(Ik heb nog nooit iemand zo snel en veel horen praten). Maar goed de dingen die ik kon volgen waren hilarisch. Ze vertelde over haar familie en over haar uitgaansleven, een heus feestbeest(verklaart haar vermoeide indruk op die maandag in de lift). We moesten doen alsof we thuis waren ze zei dat we zelf moesten pakken waar we zin in hadden want dat hoort bij haar thuis. Ik blijf netjes bij het water ook al staat ze erop dat ik wijn zal drinken (gelukkig ben ik vrij standvastig aangezien ik de dag erna moest werken én daarbij geen alcohol kan handelen). Ze vertelde over haar ex-man (MAN!? ik zou haar niet ouder als 27 schatten) Ze verzekerde ons meerdere malen dat ze al HEEL HEEL HEEL oud is (hoe oud weten we niet want ze vertelde dat ze elk jaar 21 wordt). Misschien heeft ze wel de 40 al aangetikt. Ze verteld over de feesten die ze gehad heeft en waar ze bekende heeft leren kennen zoals Michael Bublé, over haar vele vluchten van de ene kant van het land naar de andere, over het bestellen van sexy taxi’s mét sexy chauffeurs. De hele avond heb ik haar geobserveerd ik kon mijn oren en ogen niet geloven, het was alsof ik in gossip girl beland was, haar manier van praten, leven en doen. Alleen haar woning al. ‘’Kom we gaan uit! We moeten NU uitgaan’’ roept ze (na elk verhaal van haar). Wat een gastvrijheid weer en een bijzonder mens, ja echt een socialite die de hele wereld al bewoond. ‘’Oh jij bent een vrouw kijk wat ik gekocht hebt’’ gilt ze ineens, ze houdt een paar Jimmy Choo schoenen omhoog en is helemaal gelukkig, ik kan alleen maar als een onnozel schaap lachen en mijn hersenen maken overuren om alles bij te houden en me te laten beseffen dat dit allemaal echt gebeurt. Ik wist niet dat het bestond, ja oke uit films. Maar in het echt?! Deze levenswijze bestaat, dat is nu een ding wat voor mij zeker is. Later die avond gaan we met wéér een fles wijn naar huis (we konden het niet weigeren want haar schoonmaakster die de dag erna zou komen en zich gedraagt als haar moeder zou de wijn weggooien). Ze roept na dat we haar moeten whatsappen zodat we uit kunnen gaan en dat we altijd welkom zijn en oja ze heeft heel veel DVD’s roept ze nog even, die kunnen we zo lenen. We spreken af contact te houden en dat ze de volgende keer bij ons moet komen. Met het gevoel alsof ik de bioscoop uitkom, lopen we terug naar ons appartementje waar we nog even napraten over deze vreemde maar gezellige avond.