Koetjes en kalfjes.
Door: Michelle Bokdam
Blijf op de hoogte en volg Michelle
29 Oktober 2013 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Sommige mensen zullen zich vast afvragen of ik nog wel leef maar jawel hoor, ik ben er nog. Meer als ooit tevoren (letterlijk én figuurlijk). Het internet is hier zo pauper slecht dat socializen bijna onmogelijk is. Omdat we nu zelf internet (zouden moeten) hebben, gaan we niet helemaal naar een internet café. Dus dat betekent dat ik scheldend en tierend moet afwachten wanneer ik weer een paar seconden verbinding heb.
Verder hebben we het qua uitstapjes de afgelopen weekenden rustig aan gedaan omdat we willen wachten op onze moeders die hier over 1,5 week zullen zijn! Yes eindelijk, we kijken er alle 4 (de 2 mamma’s, Thieu en ik) heel erg naar uit. Voorzichtig plannen we al wat leuke uitjes zoals Robben eiland, de tafelberg dagjes strand, rugby wedstrijden etc. Dus we hebben heel wat om naar uit te kijken. Natuurlijk doen we wel nog wát in het weekend zoals naar een wit strand om sproeten te kweken of onszelf vermenigvuldigen in steeds nieuwe restaurantjes én dat is allemaal zeker niet verkeerd!
Komende zaterdag gaan we met alle kinders van CR, personeel, vrijwilligers en een beetje aanhang. naar Melkbosstrand voor het door CR georganiseerde adopt a child for one day evenement. Dit wil zeggen dat een kind door iemand voor één dag wordt onderhouden in de kosten . Ook zal alle verantwoordelijkheid van het door jou gekozen kind bij jou liggen en moet je zelf voor eten, drinken etc voor jou en het kind zorgen. Thieu gaat ook mee en omdat we met zijn tweeën zijn én zelf mochten kiezen welk kind we wilden ‘adopteren’ kozen wij voor Nathalie en Richard (omdat er werd aangegeven dat ze broertjes en zusjes bij elkaar willen houden) Nathalie is een half jaar oud en Richard is een peuter van 3. (Brechtje en Mark als dit goed gaat, slagen we dan voor de test van bevoegde oom en tante?).
Ook zijn we uitgegaan in een heftige pub waar (als ik de foto’s terug kijk) vooral veel Gradjes en Antonio’s zich verzamelen. Natuurlijk werd het deze breezer al licht in de bol na het 4e wijntje dús geneerde ik me niet om Afrika de Gamnamstyle te leren en bij jong en oud mijn charmes in de strijd te gooien. Deze prachtige (een tikkeltje gênante avond omdat Paul én vriendengroep mee waren) eindigde met doen durf of de waarheid met een nachtduik in het zwembad bij ons voor het appartementje. Ook hebben we nog een avondje een kijkje genomen bij het uitgaansleven op Long Street. (gekeken we zijn niet écht uitgegaan) maar dat gaan we wel nog eens doen in onze tijd hier (zodat Frederique haar energie ook eens kwijt kan).
We hebben ook ons visum voor de laatste 3 maanden aangevraagd. Dus als het allemaal een beetje meezit hoef ik niet illegaal te zijn. Bij het gemeentehuis waar geen structuur of regels zijn kan het zomaar zijn dat je een hele dag moet wachten maar wij waren gelukkig na een dik uur klaar (wel na een beetje voorkruipen omdat een vriendelijke man ons adviseerde niet niets te doen omdat het dan uren kan duren). Oké we blijven toch Nederlanders he.
En verder ben ik tot de conclusie gekomen dat het niet alleen de blanke zijn die héél gemeen kunnen zijn. Ik heb mezelf namelijk als slachtoffer benoemd, óf zwart schaap. Bij de kliniek waar ik vaker met de kindjes heen moet, word ik elke keer weer vies en vuil aangekeken. Eerst dacht ik dat het zou zijn omdat ik jong was mét kind maar ik denk nu omdat ik de enige blanke ben (en ik ben natuurlijk XXBlank met mijn gingerhuidje) Waarom ik tot deze pijnlijke conclusie kwam? Nou met het kindje op mijn arm en voor mijn zicht was ik bezig om door het té smalle voetpad een weg naar de goede zaal te banen. Toen ik dacht alle benen, tafels, stoelen en tassen ontweken te hebben liep ik een koter omver. Niet hard want harder dan 3 stappen per halve minuut gaat je niet lukken in dat smalle pad. Maar goed het kind viel en begon te huilen. Ik ben de beroerdste niet dus stopte meteen om het kind op te rapen en te troosten. Helaas werd mijn prachtige gebaar wreed verstoord door de moeder van het kind die als Bokito uit Blijdorp het kind weggriste en mij de blik des doods gaf. Nou wat was ik blij dat blikken niet doden want dan lag ik allang met beide benen in de lucht te schuimbekken. Juist omdat die moeder zo overdreven reageerde schaamde ik me dood (oke ik snap dat die moeder mij een domme chick vindt want het is natuurlijk haar kind maar toch). Toen ik verder wilde lopen zag ik dat niet alleen de moeder mij een dodende blik gaf néé joh iedereen deed het en een vrouw riep neerbuigend dat ik moest uitkijken omdat er kinderen op de grond liepen. De schaamte maakte snel plaats voor irritatie omdat ze elke keer zo doen als ik daar ben en nu met zoiets kleins mij weer rode wangen bezorgden. Maarja pech voor hen want ik heb ze nu allemaal vervloekt. Ja, elke keer in deze kliniek besef ik dat de apartheid zéker nog wel heerst hier. Buiten de kliniek in bijvoorbeeld een supermarkt of restaurantje (waar altijd alleen donkere mensen werken en blanke mensen eten) merk je dat als je even een extra grote glimlach geeft naar het donkere meisje achter de kassa ze (bijna altijd) hun onderdanige soms nukkige houding laten varen en deze plaatsmaakt voor een vriendelijke glimlach en zelfs een praatje. Nou pietjes nu snap ik het wel, wie zoet is, krijgt lekkers!
Verder hebben we het qua uitstapjes de afgelopen weekenden rustig aan gedaan omdat we willen wachten op onze moeders die hier over 1,5 week zullen zijn! Yes eindelijk, we kijken er alle 4 (de 2 mamma’s, Thieu en ik) heel erg naar uit. Voorzichtig plannen we al wat leuke uitjes zoals Robben eiland, de tafelberg dagjes strand, rugby wedstrijden etc. Dus we hebben heel wat om naar uit te kijken. Natuurlijk doen we wel nog wát in het weekend zoals naar een wit strand om sproeten te kweken of onszelf vermenigvuldigen in steeds nieuwe restaurantjes én dat is allemaal zeker niet verkeerd!
Komende zaterdag gaan we met alle kinders van CR, personeel, vrijwilligers en een beetje aanhang. naar Melkbosstrand voor het door CR georganiseerde adopt a child for one day evenement. Dit wil zeggen dat een kind door iemand voor één dag wordt onderhouden in de kosten . Ook zal alle verantwoordelijkheid van het door jou gekozen kind bij jou liggen en moet je zelf voor eten, drinken etc voor jou en het kind zorgen. Thieu gaat ook mee en omdat we met zijn tweeën zijn én zelf mochten kiezen welk kind we wilden ‘adopteren’ kozen wij voor Nathalie en Richard (omdat er werd aangegeven dat ze broertjes en zusjes bij elkaar willen houden) Nathalie is een half jaar oud en Richard is een peuter van 3. (Brechtje en Mark als dit goed gaat, slagen we dan voor de test van bevoegde oom en tante?).
Ook zijn we uitgegaan in een heftige pub waar (als ik de foto’s terug kijk) vooral veel Gradjes en Antonio’s zich verzamelen. Natuurlijk werd het deze breezer al licht in de bol na het 4e wijntje dús geneerde ik me niet om Afrika de Gamnamstyle te leren en bij jong en oud mijn charmes in de strijd te gooien. Deze prachtige (een tikkeltje gênante avond omdat Paul én vriendengroep mee waren) eindigde met doen durf of de waarheid met een nachtduik in het zwembad bij ons voor het appartementje. Ook hebben we nog een avondje een kijkje genomen bij het uitgaansleven op Long Street. (gekeken we zijn niet écht uitgegaan) maar dat gaan we wel nog eens doen in onze tijd hier (zodat Frederique haar energie ook eens kwijt kan).
We hebben ook ons visum voor de laatste 3 maanden aangevraagd. Dus als het allemaal een beetje meezit hoef ik niet illegaal te zijn. Bij het gemeentehuis waar geen structuur of regels zijn kan het zomaar zijn dat je een hele dag moet wachten maar wij waren gelukkig na een dik uur klaar (wel na een beetje voorkruipen omdat een vriendelijke man ons adviseerde niet niets te doen omdat het dan uren kan duren). Oké we blijven toch Nederlanders he.
En verder ben ik tot de conclusie gekomen dat het niet alleen de blanke zijn die héél gemeen kunnen zijn. Ik heb mezelf namelijk als slachtoffer benoemd, óf zwart schaap. Bij de kliniek waar ik vaker met de kindjes heen moet, word ik elke keer weer vies en vuil aangekeken. Eerst dacht ik dat het zou zijn omdat ik jong was mét kind maar ik denk nu omdat ik de enige blanke ben (en ik ben natuurlijk XXBlank met mijn gingerhuidje) Waarom ik tot deze pijnlijke conclusie kwam? Nou met het kindje op mijn arm en voor mijn zicht was ik bezig om door het té smalle voetpad een weg naar de goede zaal te banen. Toen ik dacht alle benen, tafels, stoelen en tassen ontweken te hebben liep ik een koter omver. Niet hard want harder dan 3 stappen per halve minuut gaat je niet lukken in dat smalle pad. Maar goed het kind viel en begon te huilen. Ik ben de beroerdste niet dus stopte meteen om het kind op te rapen en te troosten. Helaas werd mijn prachtige gebaar wreed verstoord door de moeder van het kind die als Bokito uit Blijdorp het kind weggriste en mij de blik des doods gaf. Nou wat was ik blij dat blikken niet doden want dan lag ik allang met beide benen in de lucht te schuimbekken. Juist omdat die moeder zo overdreven reageerde schaamde ik me dood (oke ik snap dat die moeder mij een domme chick vindt want het is natuurlijk haar kind maar toch). Toen ik verder wilde lopen zag ik dat niet alleen de moeder mij een dodende blik gaf néé joh iedereen deed het en een vrouw riep neerbuigend dat ik moest uitkijken omdat er kinderen op de grond liepen. De schaamte maakte snel plaats voor irritatie omdat ze elke keer zo doen als ik daar ben en nu met zoiets kleins mij weer rode wangen bezorgden. Maarja pech voor hen want ik heb ze nu allemaal vervloekt. Ja, elke keer in deze kliniek besef ik dat de apartheid zéker nog wel heerst hier. Buiten de kliniek in bijvoorbeeld een supermarkt of restaurantje (waar altijd alleen donkere mensen werken en blanke mensen eten) merk je dat als je even een extra grote glimlach geeft naar het donkere meisje achter de kassa ze (bijna altijd) hun onderdanige soms nukkige houding laten varen en deze plaatsmaakt voor een vriendelijke glimlach en zelfs een praatje. Nou pietjes nu snap ik het wel, wie zoet is, krijgt lekkers!
-
29 Oktober 2013 - 10:16
Flore Drielsma:
Liefje wat heb je toch weer een leuk verslag geschreven, ik zie het gewoon voor me.
Wees maar voorzichtig dat ze je niet in elkaar slaan. Leuk hè dat jullie mama`s straks bij
je zijn kan me goed voorstellen dat je je er op verheugd.Miepje ik probeer steeds om
met je in contact te komen via facebook maar het lukt me niet, kan ik niet beter je een e-mail
sturen? Met Joep gaat het gelukkig weer wat beter(was wel eventjes schrikken.)
Poepie, heel veel liefs en knuffels voor jou en Thieuke.
Oma xxxx
-
29 Oktober 2013 - 14:48
Sanne:
Toppertje ben je, echt! Ik geniet echt van je verhalen en je doet t allemaal zoooooo goed!!
xxxxx -
29 Oktober 2013 - 23:10
Shanthy :
Wat een leuk berichtje Michelle! Wat een toptijd heb je daar!
Heel veel plezier met je adoptoe voor 1 dag;-) mooo idee zeg!
Enjoy your time! Ik geniet van je berichtjes en krijg nu alwwer zin om terug te gaan, maar dat duurt nog even...
Je houd iig mijn SA herinneringen levend!
Lieve Michelle veel plezier en geniet ervan!
Trots op jou!
Liefs , X -
31 Oktober 2013 - 16:34
Dorien:
Ha Michelle en Thieu,
Ondertussen zijn jullie al 3 maanden weg. Wauw, wat gaat dat snel. Jammergenoeg heb ik jullie afscheidsfeest gemist. Michelle, wat kun je ontzettend leuk schrijven, ik zie de gebeurtenissen helemaal voor me, net of ik zelf bij ben. Het is nu lente daar en hier begint het kouder te worden,brrrrrr dat heb ik nog geen zin in. Een vriendin van me zou laatst een rondreis maken door Zuid-Afrika, maar door faillissement van OAD ging dat niet door. Jullie zitten in de beste tijd daar, want in de lente zie je de meeste dieren, want dan is het gras nog niet hoog en alles nog niet dichtgegroeid. Ik ben een aantal jaren geleden in dezelfde tijd naar Kenia geweest. Heb toen ook heel veel dieren gezien. Prachtig.
Hoe gaat met Thieu zijn stage. Bevalt deze een beetje?
Heel veel lieve groetjes,
Dorinio of Waal Dorien oet Venlo -
17 November 2013 - 10:36
Kriskras:
WIE ZOET IS KRIJGT LEKKERS
Ik lach me echt he-le-maal kapot!!
kom eens op skype of facebook mooie meid
-
18 November 2013 - 22:34
John Goossens:
Heej Michelle en Thieu
Prachtig om het allemaal te lezenwatjullie meemaken. Het moeteen hele ervaring zijn, en ik denk voor het leven. Veelplezier, leer ze, zie ze, geniet ze enzovoort.
Groetjes van ons allemaal.
John dievan het Thomashuis -
18 November 2013 - 22:36
John Goossens:
By the way nergens foto"s
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
